Rogue One: A Star Wars Story (2016)
kassios
Καταρχάς, μην χαίρεστε πολύ με την εικόνα του ποστ. Ο Darth Vader δεν έχει μεγάλο χρόνο συμμετοχής στην ταινία αν και αποζημιώνει απόλυτα με την παρουσία του, περισσότερα παρακάτω. Πάμε στα της ταινίας, τώρα.
Το “Rogue One” είναι η πρώτη ταινία ανθολογίας στο σύμπαν του Star Wars που θα αφηγούνται μικρές ιστορίες ανάμεσα στα κλασικά επεισόδια που ξέρουμε. Το “Rogue One” τοποθετείται χρονικά ανάμεσα στο Episode III: Revenge of the Sith και αρκετά κοντά (σχεδόν κολλητά για την ακρίβεια) στο πρώτο Star Wars του 1977 Episode IV: A New Hope. Η ιστορία αφηγείται την προσπάθεια των επαναστατών να κλέψουν τα σχέδια κατασκευής του Άστρου του Θανάτου (Death Star). Η ταινία δεν έχει Jedi, Sith και φωτόσπαθα και επικεντρώνεται μόνο στην δράση των Επαναστατών και της Αυτοκρατορίας. Γίνονται αναφορές στην “Δύναμη” αλλά όχι εκτενής ή ουσιαστικές. Επίσης δεν έχει “opening crawl”, την περίληψη δηλαδή των γεγονότων που είχαν όλες οι προηγούμενες ταινίες στην αρχή τους. Ας ξεκινήσουμε όμως πρώτα από τα θετικά στοιχεία της ταινίας.
Η ταινία έχει πάρα πολύ καλή κινηματογράφηση με υπέροχα πλάνα, καλοφτιαγμένους νέους κόσμους, νέα πλάσματα και όλα αυτά προσθέτουν πολύ στο σύμπαν του Star Wars. Οι σκηνές δράσης είναι εξαιρετικές και μιλάμε ειδικά για το τελευταίο 40-30λεπτό. Οι μάχες στο διάστημα είναι ότι καλύτερο έχουμε δει από την εποχή του Episode VI: Return of the Jedi (1983), αλλά και οι μάχες με τους επαναστάτες στην στεριά ήταν πολύ καλές, με αίσθηση πολεμικής ταινίας. Ο συνδυασμός των ψηφιακών (cgi) εφέ με τα πρακτικά εφέ ήταν για άλλη μια φορά άψογος (όπως και στο The Force Awakens). Δεν καταλάβαινες την διαφορά ανάμεσα στα δυο. Το δέσιμο του “Rogue One” με το Episode IV: A New Hope ήταν απλά ιδανικό. Σαν χαρακτήρες, ξεχώριζαν το ανδροειδές K-2SO (Alan Tudyk), ο κακός Orson Krennic (Ben Mendelsohn), ο Galen Erso (Mads Mikkelsen) και λιγάκι ο Cassian Andor (Diego Luna). Καλά για τον Darth Vader δεν λέμε τίποτα γιατί ακόμα κι αν τον γνωρίζαμε σε αυτή την ταινία για πρώτη φορά και παρά τον ελάχιστο χρόνο συμμετοχής του, πάλι θα μας έκανε τρομερή εντύπωση. Επίσης η ταινία και αρκετά γνωστά πρόσωπα από τις παλιότερες ταινίες που κάνανε ένα μικρό ή μεγαλύτερο πέρασμα. Η σκηνοθεσία του Gareth Edwards ήταν αρκετά καλή και ειδικότερα στην τελική πράξη, οπού πραγματικά έκανε πράγματα και θαύματα. Το τρίτο μέρος της ταινίας ήταν πραγματικά μεγαλειώδες.
Και τώρα πάμε στα αρνητικά στοιχεία. Το στόρι ήτανε αρκετά απλοϊκό και ώσπου να φτάσει το τελευταίο μισάωρο, όπου έπαιρνε και ουσιαστικά μπροστά η ταινία, ο ρυθμός ήταν κάπως αργός κι ας μην είχε μεγάλα διαστήματα ανάμεσα στις σκηνές δράσης. Με λίγα λόγια, κούραζε κάπως. Το μεγαλύτερο μείον όμως ήταν οι χαρακτήρες της. Τα Star Wars πάντα φημίζονταν για τους φοβερούς χαρακτήρες τους και την ιστορία τους (πέρα από τα εφέ). Δυστυχώς εδώ οι χαρακτήρες μοιάζουν αδιάφοροι και σίγουρα κατά την διάρκεια της ταινίας δεν αναλύονται αρκετά καλά για να σε νοιάξει η τύχη τους. Η κατά τα άλλα πολύ καλή ηθοποιός Felicity Jones (Jyn Erso) δεν έπειθε πολύ στον πρωταγωνιστικό ρόλο και παρά το backround της ιστορίας της έμοιαζε λίγη για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο επίσης πάρα πολύ καλός και αγαπητός ηθοποιός Donnie Yen (Chirrut Ymwe), πέρα από τις σκηνές όπου έκανε τα δικά του δεν είχε να παρουσιάσει τίποτα σαν χαρακτήρας, όπως και ο Wen Jiang (Baze Malbus) που ήταν ο κολλητός του φίλος. Ο Riz Ahmed (Bodhi Rook) ήταν απλά αδιάφορος και ο Forest Whitaker (Saw Gerrera) ήταν “περίεργος” στην ερμηνεία του. Το θέμα είναι πως ενώ είχαν ενδιαφέρον παρουσιαστικό, δεν καταφέρανε, σεναριακά, να τους προσδώσουν ενδιαφέροντα χαρακτήρα και αυτό δυστυχώς λειτούργησε αρνητικά στο δραματουργικό μέρος της τρίτη πράξη της ταινίας. Αν το φτιάχνανε καλύτερα αυτό θα μιλάγαμε για τέλεια ταινία, τώρα.
Κάτι ακόμα που ενόχλησε στην ταινία ήταν η μουσική της για την οποία φημίζεται όλα τα Star Wars. Η μουσική του Michael Giacchino που η αλήθεια είναι πως είχε μόνο ένα μήνα στην διάθεσή του μετά την αποχώρηση του Alexandre Desplat, ήταν λίγο απρόσωπη. Δεν υπήρχε κάποιο μουσικό θέμα που να μένει στο μυαλό επίσης όταν χρησιμοποιούσε κάποιο από τα γνωστά μουσικά θέματα του μεγάλου συνθέτη John Williams, ποτέ δεν τα άφηνε να ξεσπάσουν και τα έκλεινε με έναν κάπως βιαστικό και άτσαλο τρόπο. Αφού τα έχεις έτοιμα τα γνωστά θέματα, τουλάχιστον χρησιμοποίησε τα σωστά και μην τα χαλάς.
Πάμε τώρα και στον λατρεμένο μας Darth Vader (ο James Earl Jones και πάλι στην φωνή του). Ο ρόλος του;; …μμμ κάνα πεντάλεπτο συνολικά…αλλά τι πεντάλεπτο!!! Πρώτη σκηνή με εντυπωσιακή είσοδο και ατάκα που θα μείνει και η δεύτερη σκηνή θα σας φέρει απλά ανατριχίλες. Δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω. Απλά θα τον λατρέψετε ακόμα παραπάνω. Θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί παραπάνω στην ταινία;; Θα μπορούσε…αλλά τέλος πάντων ακόμα κι έτσι είμαστε ευχαριστημένοι γιατί τον τιμήσανε, δεόντως.
Με λίγα λόγια το “Rogue One” είναι μια ταινία που προσθέτει, με το τρόπο της, στον μύθο του Star Wars αν και το κάνει με λίγο άκομψο τρόπο, την πρώτη ώρα τουλάχιστον, μετά αρχίζει να παίρνει μπρος και κλείνει με εντυπωσιακό τρόπο. Ίσως κάποιοι να κουραστούν σε μερικά σημεία αλλά και πάλι θα προτείναμε να το δείτε στην μεγαλύτερη κινηματογραφική οθόνη. Το μόνο κρίμα είναι πως θα μπορούσε πολύ καλύτερα…
Βαθμολογία: 7/10
bill
Ο Κάσσιος τα έχει γράψει πολύ καλά και εμπεριστατωμένα, εγώ θα είμαι επιγραμματικός.
Σκηνοθεσία καλή, εφέ πολύ καλά, σκηνές μάχης στο διάστημα καλογυρισμένες και Darth Vader καταπληκτικός και τα δύο λεπτά (!!) που έπαιξε στην ταινία. Και εδώ τελειώνουν αυτά που μ’ άρεσαν.
Το story αφελές και παιδικό. Οι πρωταγωνιστές αδιάφοροι δεν μ’ ένοιαζε αν ζήσουν ή αν πεθάνουν. Το πιο ωραίο κομμάτι της ιστορίας ο Darth Vader έπαιζε συνολικά 2 λεπτά με το ζόρι, αυτά ήταν και τα δύο λεπτά που μ’ άρεσε το Rogue One.
Μέτριο κατά τη γνώμη μου, γυρίστηκε επειδή η Disney πρέπει να κάνει απόσβεση τα 4 δισεκατομμύρια δολάρια που έδωσε στον George Lucas για τα δικαιώματα του Star Wars. Μακάρι τα επόμενα που θα γυριστούν να μας δείξουν κάτι καλύτερο.
από μένα παίρνει 5/10 κι αυτό από σεβασμό στο σύμπαν του Star Wars
